Herinneringen aan de Klipvis



Jeugdherinneringen Jos


De Klipvis, een terugblik,

Het moet het begin van de jaren 70 zijn geweest toen Rob van Es een snorkel brigade oprichtte. Of het toen al gelijk de naam had die later gevoerd zou worden weet ik niet. In 1975 had de club een naam en waren de leden "Klipvissers". Iedere zaterdagmorgen was het een vast ritueel. Na het ontbijt naar het zwembad. Voor mij was dat zwembad-West al staat het me bij dat het allemaal ooit in zwembad-Oost is begonnen. Dat was dus voor mijn tijd. Rob stond in zijn tennisbroek langs het water en wij leerde de grondbeginselen van het snorkelen. Van de bril opzetten onder water tot het hele zwembad onderwater zwemmen we konden het op een gegeven moment allemaal.nadat we deze grondbeginselen beheersten mochten we naar het echte werk. Het zwembad in met met een heuse zuurstoffles op je rug. Fout, fout, fout, het was geen zuurstof maar perslucht! Ieder nieuw lid maakte die fout tot hilariteit van de leden die die fout ook ooit hadden gemaakt.
Terwijl we met flessen mochten oefenen kwam ook de theorie aan bod. Deze werd door Rob bij hem thuis gegeven. Een huis waar nooit hoefde te worden opgeruimd. De droom van elke tiener. Nee, het was duidelijk Rob had geen moeder die hem opdracht gaf zijn kamer (lees hele huis) op te ruimen. Op een gegeven moment kon het geoefende in het buitenwater in praktijk worden gebracht. We maakten kennis met het fenomeen; duikkamp. Een weekend lang weg van ouders, leven op brood een BBQ wat wilde een tiener nog meer? Juist ja, bier en dat werd ook gedronken. Althans voor hen die daar aan toe waren. Het eerste kamp had overigens wellicht de naam Duikkamp maar vond plaats in de achtertuin van Rob aan de Bieselebaan te Malden.
Van het duikkamp in Nederland naar een duikkamp in het mondaine Monaco. De financiering van dat project blijft schimmig maar plezier hadden we. Het was ook wel een bont gezelschap. Een enorme camper gevolgd door een Citroen Dyane met aanhanger (met boot) en nog een klein Hondatje er achter aan.
Zwembad-West werd ingeruild voor het zwembad in Dukenburg. We waren allemaal ouder en begonnen ons vragen te stellen over de bestuursvorm (aspect penningmeester) van de club. Vragen die uiteindelijk er voor zouden zorgen dat de rol van Rob zou zijn uitgespeeld. Het betekende echter niet het einde van de club al zou een ander naam worden gehanteerd. De Klipvis werd; Maldive en nog jaren werd training verzorgd in het zwembad van Malden.

Het voorgaande stukje gaat over het verleden. Een stuk tijdbesteding waar een groep jongens en meisjes jaren plezier aan heeft beleefd. Niet alleen in het zwembad maar ook daar buiten. Vriendenclubjes werden geformeerd die jaren later nog zouden bestaan. Wellicht niet meer met die intentie van toen maar de band is er nog steeds. Tekenend is het feit dat Jan, Harry en ondergetekende exact 30 jaar nadat ze een duikkamp organiseerden nu bezig zijn een reünie te organiseren.

Het lijkt me erg leuk om veel oud leden te treffen om herinneringen van toen op te halen. Kom dus ook naar de reünie de 25e september


Jos Hekking

Herinneringen Jan


Mijn herinneringen aan de klipvis
Ik las het verhaal van Jos en veel herinneringen kwamen weer naar boven. Ik was nog iets eerder lid dan Jos en ben nog gestart in Sportfondsenbad Oost. De Snorkelbrigade de Klipvis is opgericht op 17 februari 1973 en ik ben vlak na het begin lid geworden. De club was een afsplitsing van duikclub “De Bevers” waar een aantal leden van weg ging wegens onvrede met de te hoge kosten. Van de door ons reeds uitgenodigde leden was in ieder geval Theo Lether er één van, misschien kan hij later dat stukje geschiedenis nog toevoegen.
De Klipvis was voor mij een tijd van oneindige vrijheid. De duikkampen waren altijd fantastisch, het eerste in Malden. De belangrijkste herinnering daarvan was een brandje met als resultaat een verbrandde schommelbank. Meerdere kampen in Slijk Ewijk en de “Groene Heuvels” in Bergharen. Ik heb zelf nog één van die kampen georganiseerd en heb toen samen met een aantal mensen nog een week eerder een speurtocht uitgezet. Jammer was dat het Waterschap de dag voor ons kamp de waterstand van de sloten met zo’n 75cm verhoogd had. Ik zie nog Rob van Es met z’n (daarvoor nog) nieuwe suede jasje , wat helaas als duikpak niet zo goed functioneerde, kokend van woede terug komen. Maar alles kon, zelfs dingen die eigenlijk niet konden. Zo herinner ik me nog dat ik door een ijslaag heen ben gaan duiken met een wet-suit. Was echt heel koud. Naast de door Jos genoemde BBQ en bier waren er ook nogal wat (redelijk onschuldige) amoureuze ontwikkelingen tijdens die kampen.
De vakantie in Zuid-Frankrijk in 1980 en het toen nog bestaande Joegoslavië was een buitengewoon event. Met de Itasca (de grootste camper van Nederland) naar de zon. Die camper had zoals ik me herinner een 7,5 liter benzine motor. Hij reed 1 op 3 op de snelweg en in de stad 1 op 1. Zelfs met de toenmalige benzineprijs (Fl 1,34 of €0,60) was dat een vrij kostbare aangelegenheid. Ik herinner me nog een Italiaanse pompbediende die na 250 liter op de grond ging liggen om te kijken of het niet lekte. De lijst met defecten en mankementen aan het eind van de vakantie was ook enorm. De aanhanger van de Zodiac brak in het begin van de vakantie al in tweeën en we hebben toen nog op een Frans industrieterrein gekampeerd. Verder herinner ik me een afgebroken deurhendel aan de binnenkant (erg onhandig, het was de enige deur), een afgebroken holding-tank (WC), een kapotte uitlaat, een aantal krassen, alle binnenlampjes doorgebrand door een te hoge spanning van het losse aggregaat. Ik schat in dat we de borgsom niet terug hebben gehad... Toch was het vooral een groot feest, gekampeerd en gezwommen in het zwembad in Monaco, eerste nachtduik in Pula, we waren mannen van de wereld.
Na vele jaren grote lol ben ik uiteindelijk gestopt omdat hooikoorts duiken in de zomer altijd onmogelijk maakte. Toch is het voor mij een van de beste herinneringen aan mijn jeugd en ik verheug me er op weer oude herinneringen op te halen.
PS ik heb ook nog ergens mijn lidmaatschapskaart met een zeker even flatterende foto als Jos. Als ik hem vind zet ik hem erop.

Jan Mulder